Teraz w przypadku leków na depresję mamy do czynienia ze środkami nowej generacji. Działają one zupełnie inaczej od tych, które były wydawane pacjentom jeszcze kilka lat temu, bo równie dobrze radzą sobie z poprawianiem nastroju, a jednocześnie nie wywołują tych różnych dziwnych skutków ubocznych w postaci wiecznego zmęczenia, obniżonego libido czy uczucia otumanienia. Leki na depresje powinny być przyjmowane zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku tych środków można jednak powiedzieć o kilku niepisanych zasadach, które warto znać, aby na tym leczeniu farmakologicznym jak najwięcej zyskać.
Przyjmowanie leków
W dzisiejszych czasach ludzie polubili się z takim „samodzielnym” leczeniem. Wydaje się im, że skoro suplementy diety są wydawane bez recepty i to coraz częściej nie tylko w aptekach, ale też i supermarketach, no to można je łykać bez opamiętania i nie trzeba nawet wspominać o tym lekarzowi, gdy ten pyta o leki przyjmowane na stałe. To duży błąd. Nawet te niepozorne suplementy diety, przypominające kolorowe słodkie dropsy, mogą niestety kolidować z lekami na depresje wydawanymi na receptę. Ostatnio przykra historia przydarzyła się niedaleko Krakowa, a jej opis znajduje się na www.halokrakow.pl. Mogą albo osłabić ich działanie, albo wręcz za bardzo je wzmocnić. Wbrew pozorom ten drugi efekt nie jest wcale pożądany. Jeżeli bowiem dojdzie do nadmiernego i zbyt gwałtownego (a przy tym sztucznego) wyrzutu serotoniny w organizmie, konsekwencją mogą stać się silne bóle głowy, dekoncentracja, a nawet bezsenność.
Pod kontrolą lekarza
Lekarzowi należy więc mówić o wszystkim. Należy zawsze szczerze odpowiadać na wszystkie zadawane przez niego pytania, nawet jeśli są one niewygodne, niekomfortowe i nieprzyjemne. Farmakologiczne leczenie depresji powinno zostać ustalone tylko i wyłącznie przez doświadczonego psychiatrę, a nie przez osobę, która sama na tą depresję choruje i czerpie wiedzę na jej temat z Internetu, kolorowych czasopism albo nawet i książek. Lekarz przed wypisaniem recepty powinien dowiedzieć się o stylu życia pacjenta, jego stanie zdrowia, przyjmowanych przez niego lekach oraz jego ewentualnej suplementacji. Każdy taki szczegół pomoże w ustaleniu jak najlepszej (i najbezpieczniejszej) metody leczenia.
